- Eğer ben ve bu bastonum yalnızda kalsak ben yine bu kafirlere karşı çıkacağım. Ne ben Hz. Hüseyin’den daha değerliyim nede benim ailem onun ailesinden daha kıymetlidir. Eğer ben bu kafirlere karşı çıkmazsam, zebaniler sarığımdan tutup beni Cehenneme atarlar, siz o zaman bana yardım edebilecek misiniz? Onlar bana demezler mi; “Ey Said, Allah o kadar mal mülk verdi sana. Sen, Allah için ne yaptın? Bunlar Allah’ın emirlerini ayaklar altına almışlar.
Evet, ben cihada başladım ve korkanlar cihad edemeyecekler, hastalar gelmesinler. Bu yol korkakların yolu değildir!.”
Kardeşi Bahaddin ise O’na şöyle der;
“Abi sen biliyorsun Müslüman halkı bilgi yönünden pek gelişkin değil. Sen başaramazsın.”
Şeyh Said’in cevabı takdire şayandır;
- Bahaddin, Bahaddin! Hiç merak etme, ben Amed’de asılacağım, sende Kur’an’ın üzerinde şehit düşeceksin.
Hz. Hüseyin de nerede şehit düşeceğini bilmiyordu. Ama onlar için her şeyden önemlisi Rablerine olan sevgiydi.
Son Sözleri; Asılacağı sırada bir kağıdın üzerine Arapça şöyle yazıyor: “Değersiz dallarda beni asmanıza pervam yoktur. Muhakkak ki ölümüm Allah ve İslâm içindir.!”
Allah Ondan Razı Olsun. Âmin!
